Najprawdopodobniej już dziś wyjdzie ze szpitala Marian Micał, który w niedzielę odniósł kontuzję podczas ligowego meczu z TŻ Lublin. – „Marian leży jeszcze w szpitalu, ale już odzyskał przytomność i prawdopodobnie we wtorek (czyli dziś – dop. D.J.) wróci do domu” – poinformowano mnie wczoraj w domu Mariana. Przypomnijmy, że w wyniku wypadku w 11 wyścigu rzeszowianin doznał złamania lewego nadgarstka i wstrząsu mózgu. – „Uważam, że sędzia nie podjął słusznej decyzji w tamtym jedenastym wyścigu. Tak naprawdę Marian i Dawid po prostu sczepili się kierownicami, a nie jest prawdą, jakoby mój syn przedłużył prostą” – skomentował wypadek trener „Koziołków”, Janusz Stachyra

Gorzej wygląda sprawa Pawła Miesiąca. Jak podają dzisiejsze „Nowiny”, doznał on kontuzji stawu biodrowego, złamania obojczyka i ogólnych potłuczeń. W szpitalu będzie przebywał jeszcze przez dwa tygodnie. To efekt wypadku w trzecim wyścigu niedzielnego meczu, w którym Miesiąc uderzył w Daniela Jeleniewskiego.

Rzeszowscy działacze szukają w tej sytuacji juniora, który mógłby zastąpić chociaż jednego z kontuzjowanych zawodników. Nie jest to jednak takie proste, ponieważ wartościowych juniorów na rynku praktycznie nie ma. Tuż po meczu z TŻ niektórzy wspominali nazwisko Dawida Bendzery, który przez długi czas nie pojawiał się w barwach Unii Tarnów. Ten jednak wystartował w barwach Unii w pierwszej rundzie MDMP, zatem wypożyczenie go jest niemożliwe. Poszukiwania trwają nadal, ponieważ nie wiadomo, kiedy rzeszowscy młodzieżowcy powrócą na tor.

Mówi się także o zakontraktowaniu drugiego obcokrajowca. Jest kilku kandydatów na to miejsce, ale na razie jeszcze nie doszło do podpisania żadnego kontraktu. Jednakże w obliczu kontuzji kilku zawodników i niedyspozycji Rafała Wilka zatrudnienie drugiego „straniero” wydaje się konieczne.

Marian Micał jeszcze długo nie pojawi się na żużlowym torze. Powodem jest kontuzja, której doznał w meczu 7 kolejki przeciwko TŻ Sipma Lublin. Wówczas to po ostrej walce z Dawidem Stachyrą upadł w pierwszym łuku i doznał wstrząsu mózgu oraz złamania lewej ręki. Obecnie można go spotkać w klubie czy też na stadionie z ręką na temblaku. Taki stan niestety jeszcze potrwa.

- Marian, przypomnij co się stało, że masz rękę na temblaku. Przypomnij, co się stało?

- To był jedenasty wyścig meczu z TŻ Lublin. Jechałem z drugiego pola, z pierwszego startował Dawid. Chciałem się na niego założyć, ale on się nie dał. Pojechał wtedy prosto, postawiło go i wszyscy czterej (wraz z Tomaszem Piszczem i Piotrem Winiarzem – dop. D.J.) upadliśmy na tor.

- Pamiętasz ten wypadek, czy znasz go jedynie z opowieści i kaset telewizyjnych?

- Oglądałem go w telewizji Rzeszów. Praktycznie cały tamten dzień „wykasowało” mi z pamięci.

- Masz pretensje do Dawida? Czy była to faktycznie jego wina?

- Wina była raczej jego, ale nie mam do niego żadnych pretensji. To wszystko wydarzyło się w ferworze walki, tak czasem na żużlu bywa.

- Opatrunek na twojej ręce nie wygląda za ciekawie. Jak poważna jest ta kontuzja?

- Trudno mi jest powiedzieć, ale wydaje mi się, że jest dość poważna. Zresztą za pierwszym razem rękę składał mi jakiś młody doktor i zrobił to źle. Trzeba ją zatem było ponownie łamać i składać od nowa. Obecnie mam w środku dwa druty i teraz czeka mnie długa i żmudna rehabilitacja.

- Długo będzie trwała przerwa w startach?

- Lekarze mówią o sześciu tygodniach. Zobaczymy, jak faktycznie będzie. Będę robił wszystko, aby powrócić na tor jak najszybciej i pomóc drużynie w walce o kolejne punkty.

- Może jakieś leczenie laserowe?

- Na pewno coś takiego będzie. Trudno jednak powiedzieć, kiedy. Muszę wykurować się jak najszybciej, bo Paweł Miesiąc na pewno będzie pauzował jeszcze dłużej ode mnie.

- A skoro o Pawle mowa, jak on się czuje?

- Najgorsze jest to, że nie bardzo może się ruszać. Ale czuje się z dnia na dzień coraz lepiej. Lekarze mówią, że w tym sezonie prawdopodobnie już nie pojawi się na torze. Mam nadzieję, że na sam koniec sezonu uda mu się jednak przejechać parę kółek.

- Jasol w ogóle jest w trudnej sytuacji, bo kontuzji w tym roku nie brakuje. Co się dzieje?

- Sam chciałbym wiedzieć. To chyba jakieś fatum zawisło nad rzeszowską drużyną. Zawodnicy jeden po drugim odnoszą kontuzję, do tego jeszcze poniżej oczekiwań jeździ Bohumil Brhel. Stąd taka a nie inna pozycja w tabeli.

- Tak na dobrą sprawę to większość z tych kontuzji nie odnosicie z własnej winy...

- Tak faktycznie to wygląda. Jakoś tak się dzieje w ferworze walki, że upadamy i łamiemy się. Miejmy nadzieję, że już skończył się nasz pech w tym sezonie.

- Pozostaje ci zatem kibicować swojej drużynie i pomagać kolegom podczas meczów...

- Tak. W tej chwili z mojego silnika korzysta Łukasz Golonka. Miejmy nadzieję, że będzie mu pasował i zdobędzie dla drużyny wiele cennych punktów.

- Dziękuję za rozmowę i życzę szybkiego powrotu do zdrowia.

- Ja również dziękuję i pozdrawiam wszystkich czytelników Przeglądu Żużlowego