pff ja od zawsze pisałem h*j i tak już będę pisał zawsze. Jak jeszcze byłem gnojkiem to wszyscy twierdzili, że pisze się przez h dopiero później bo Miodek powiedział to wszyscy zaczęli śmigać z "ch" a najbardziej wk***ia mnie to, że ktoś chodzi i poprawia mi mojego h**a...;f

Jest jeszcze wersja"light" - wpierw i wersja "hardcore" - najsamwpierw
Co do wersji "aha" i "acha" to ja optuję za "acha"

Powiem Wam, że błędy ortograficzne to jeszcze nic w stosunku do tego o czym teraz napiszę. Dysleksja jest swego rodzaju "chorobą" i to w głównej mierze nie zależy od osoby, która popełnia bardzo dużo błędów. Ale do rzeczy. Od dłuższego czasu zauważyłem, że ludzie zwyczajnie nie potrafią posługiwać się swoim własnym językiem. Nie potrafią zbudować kilku logicznych zdań. A już denne do granic jest to co zauważyłem dzisiaj na lekcji języka polskiego. Jedna panna wyszła do odpowiedzi zaczęła opowiadać historię Romea i Julii po czym powiedziała, ze Romeo wyszedł za mąż za Julię, zaś Julia ożeniła się z Romeo Siedząc w tej ławce myślałem, że pęknę ze śmiechu- powiem szczerze, że niewiele osób się śmiało I to jest najlepsze
Żarty żartami, my tu będziemy się śmiać, ale na prawdę to jest ŻAŁOSNE. Już nie chodzi o to, ale o ogół. Średnio co 3 osoba wychodząca do odpowiedzi nie umie sklecić kilku zdań. Zero jakiegoś sensu wypowiedzi. Co z tego, że jest wiedza, jak nie umie się mówić po polsku
Niestety mieszkam na wsi i takich wyżej wymienionych osób jak ta panna jest o wiele wiele więcej. Nie wiem jak jest w mieście, bo nie mam styczności za dużej... Oczywiście i na wsi jest dużo ludzi inteligentnych, potrafiących się wysłowić, ale są też tacy, że na ich widok nie wiadomo czy się śmiać czy płakać... Rozumiem jeszcze 8-10 letnie dziecko, ale ludzie bez przesady, to jest gimnazjum, a nawet już liceum... Jak taka osoba potem chce iść gdzieś do średniej szkoły czy na studia Żal, żal i jeszcze raz żal Wracając jeszcze do wypowiedzi to jestem zdania, że nie zawsze wiedza odgrywa kluczową rolę. Jest jeszcze takie coś jak "lanie wody" które zresztą bardzo dobrze mi wychodzi. Ale do tego trzeba mieć bogaty zasób słów i taka osoba, która nie umie zbudować jednego zdania złożonego jest z miejsca na straconej pozycji. "Lanie wody" zależy również od nauczyciela, ale to już inna sprawa, choć z reguły każdy na to idzie. Trzeba tylko robić to umiejętnie

Ja jedyny defekt jesli chodzi o moja ortografie, wymowe itp. to zamiast mowic "jest napisane..." mowie czesto "pisze..." Ale walcze z tym

Robi, zdaje się, że juz od dłuższego czasu obie formy są poprawne w mowie potocznej, choć może nie tyle poprawna, a dopszczalna jest forma "pisze"..

Co do postu slimsona to nie od dziś wiadomo, że poziom wiedzy nt. prawidłowego posługiwania się językiem jest wśród polskiej młodzieży dramatyczny. Wystarczy się rozejrzeć po pierwszych z brzegu forach internetowych, a od razu uderza ilość ortografów, nieskładne zdania. Podam przykład, który kolega znalazł na forum zabawy "Wygraj Ligę Żużla":



No ludzie kochani, dramat Nie ma nawet co komentować, a niestety nie jest trudno natknąć się na coś podobnego w internecie. Jak to świadczy o piszących? Jak by nie było są sporą reprezentacją ogółu, zatem można powiedzieć, iż spora część młodzieży dotknięta jest tym problemem. Co to będzie z nami?

Powiem Ci Kasper jedno. Jeśli takie głupki, pokroju autora posta zacytowanego przez Ciebie, mają stanowić o przyszłości naszego Narodu to ja bardzo się o niego boję.

Zakladam, ze to pisales jako zart. Prawda od lat jest jedna - nie zadna dysleksja tylko jeden matol z drugim jest zbyt leniwy, zeby sie uczyc. Aby to zwalczyc, w przeszlosci nalezalo im przylozyc pare pal w dzienniku, rodzice wlali pare razy, a efekt byl taki, ze dziecko siadalo nad ksiazkami i sie uczylo. Kiedy ja bylem dzieckiem, razem z moja mama pisalismy dyktanda - ona dyktowala, ja pisalem. Metoda rewelacyjna, w ciagu praktycznie jednego roku nauczylem sie calej polskiej ortografii, potem w szkolach uczono mnie o roznych specyficznych wyjatkach jak np. odmianie slowa zmija.

Obecnie takie cos nie przejdzie. Dzieciaka zbic nie mozna, bo to zaraz przemoc w rodzinie i sprawa przed sadem. Nauczyciel jak za bardzo dzieciaka spaluje, to tez mu udowodnia, ze nie jest dobrym nauczycielem i sie bedzie bal. W ogole pomieszanie z poplataniem. A jakie sa efekty?

Ano na przyklad takie. Mam tu w Sydney znajomego, wyemigrowal z Polski w listopadzie 2006. Mial firme. Nie wiem, co ta firma robila. Wiem natomiast, ze chcial sobie kiedys zatrudnic czlowieka od PR-u. No wiec przeprowadzil rozmowy kwalifikacyjne, wybral jednego i kazal napisac pismo. Wczesniej ten sam czlowiek przedstawil zaswiadczenie lekarskie, ze nie ma zadnych przeciwwskazan, aby wykonywac swoj zawod. No wiec to co napisal wygladalo mniej wiecej tak, jak zacytowany powyzej tekst. Moj znajomy do niego, co to jest. A on na to, ze ma dysleksje. No i moj kolega pyta - to czemu przedstawil zaswiadczenie od lekarza, ze nie ma zadnych przeciwwskazan w wykonywaniu pracy. Nie pamietam jak sie skonczylo, ale kolega mial zdaje sie nawet problemy z PIP-em. Jak dla mnie absolutne wariactwo.

Wiecie co to nauczylo mojego kolege? W przyszlosci, kiedy robil rekrutacje, jej pierwszym krokiem bylo dyktando. Kto oblal, nie mial szans na prace. Wyobrazacie sobie PR-owca z dysleksja? Bo ja nie (a jako dziennikarz przepracowalem okolo 5 lat).



Wzrost liczby komputerow, telewizji, mniej czytania ksiazek, rodzice zabiegani w kwestii pracy, nie majacy czasu, by z dzieckiem siasc i go przycisnac do nauki - oto sa efekty. Ale co tam. Anglia i Irlandia tez musza skads brac ludzi na zmywaki.

Ja sie zgadzam, ze jezyk polski jest dosc trudny tak gramatycznie jak i ortograficznie, ale wystarczy chocby spojrzec na to forum i widac, ze jest bardzo duzo osob, ktore jednak potrafia sie go nauczyc.

Jasiek nie do końca masz rację w tym co piszesz. Jeśli chodzi o dysleksję, to są takie osoby, które mają do tego skłonność, ale to nie powód, aby wyzywać ich od matołów, bo to jest zwyczajnie nie na miejscu. Ok, masz rację jest to w jakimś stopniu do wyćwiczenie , ale w JAKIMŚ to nie znaczy do końca. Mówisz o lenistwie, zapewne są takie przypadki ale zauważ, że są również osoby wybitnie niezdolne, a ambicji nie należy im odmawiać. Nie zawsze wszystko im wychodzi, choć bardzo się starają. Jednemu wystarczy pół godzinny dziennie, a drugi męczy się cały dzień i tak nic z tego nie wychodzi. Odniosę się jeszcze do rodziców, wspomnianych przez Ciebie, którzy powinni dużo czasu poświęcać swoim dzieciom. Z tym to jest różnie... Nie wiem czy przesiadywanie z dzieckiem całymi dniami da jakieś większe efekty, wręcz przeciwnie. Dziecko musi stawać się coraz bardziej samodzielne, musi zdać sobie sprawę z tego, że rodzice raczej mu przyszłości nie zapewnią. Chyba, że ktoś ma jakichś nadzianych starszych, ale to są skrajne przypadki. Poza tym uczymy się na własnych błędach, jedna, druga, trzecia pała i jakieś wnioski się w końcu wyciąga, chyba, że komuś totalnie nie zależy i jak to mówią "włącza sobie olewator Po drugie powiedz czy w dzisiejszych czasach rodzice mają na tyle czasu, żeby odrabiać lekcję ze swoimi dziećmi? Mają swoje obowiązki, wiesz jak jest w Polsce, tego mówić Ci nie mówię, mimo tego, że siedzisz w Australii
Niektórzy rodzice jeśli znajdą chwilę wolnego czasu już niemal przesadzają. Wiem to z własnego doświadczenie... Przychodzi taki delikwent oddaje zadanie do oceny napisane przez któregoś z rodziców- dostaje 5. Przychodzi na klasówkę pisze i skutek jest już o wiele wiele gorszy... I powiedz czy to ma sens Czemu to ma służyć Chyba tylko szerzeniu się debilizmu w Polsce- sorry za określenie

Przeszłości na pewno mu nie zapewnią ale przyszłość już tak

ale żeby nie było nie na temat to zgadzam sie po części z Jaśkiem jak i z slimsonem93 ja też miałem przypadek w klasie, że kolega miał dysleksję ale mimo to był zdolny (nadal jest ) i daje radę.

pzdr.

Błędy zdarzają się każdemu. Jaśkowi, (PIP-em - ciekawy twór. Chcąc utworzyć końcówkę, musimy wziąć pod uwagę pełną nazwę, w tym przypadku Państwową Inspekcję Pracy. Nazwa żeńska nie może mieć kocówki męskiej... ), Tobie "jakiś nadzianych rodziców" - Jakich? Nadzianych. Jakichś rodziców. Jakiś np. znak. Czujesz?

Nie mogę się jednak zgodzić, że dysleksja to choroba. Bzdura. Czytasz książki, zapamiętujesz. Ale nie jedną na rok, nie jeden artykuł w gazecie na tydzień. Regularnie!

Sorry za błędy( Puclaw- literki mi się pomyliły ). Diamond, masz rację, tak, oczywiście, że "czuję" . Pisałem to na szybko, stąd te błędy.



Ależ oczywiście, że dysleksja jest chorobą. Może nie w takim dosłownym znaczeniu, ale jak najbardziej można to tak nazwać. Jak wytłumaczysz mi to, iż jeden na to cierpi a drugi nie?
Ok możesz powiedzieć, że zaniedbanie rodziców odgrywa tutaj kluczową rolę... Jednak nie zawsze tak jest. Jako przykład mogę podać Ci chociażby mojego brata, który robi bardzo dużo błędów, mimo tego iż rodzice bardzo dużo poświęcają mu czasu w celach różnego rodzaju ćwiczeń. Ok, czytanie książek, czy JAKICHŚ gazet zapewne w dużym stopniu pomaga, ale idzmy dalej. Jak wytłumaczysz to, iż dana osoba, która ma poświęcone dużo czasu robi więcej błędów od tej bardziej samodzielnej, zresztą powiedzmy nie czytającej praktycznie żadnych książek z wyjątkiem szkolnych lektur( własny przykład- nie przepadam za czytaniem książek )? Czyż dysleksja nie jest swego rodzaju chorobą

Dysleksja to wymówka większości osób robiących błędy. Tak naprawdę ma ją może co setny. Reszta to leserzy.

Ja mimo, że z polskiego byłem słaby to z ortografią nigdy nie miałem problemu. Nawet zdarzyło się zająć 1 miejsce w szkolnym dyktandzie Po prostu: czytanie + zapamiętywanie + staranność i to wystarczy.
Nikt nie będzie krzyczał, jak raz na jakiś czas walnie się byka. Może się przytrafić każdemu. Ale to co niektórzy wyprawiają to profanacja języka polskiego.

poprawnie jest aha

za słownikiem PWN:
aha -> «wykrzyknik wyrażający potwierdzenie, zrozumienie, przypomnienie, ironię itp.»
achać -> «zachwycać się czymś w sposób afektowany»

hit the bull's-eye!

bo to już niewłaściwa postawa rodzicielska - nadmiernie chroniąca - po której rybka wywoła wzdęcia, a narzędzi do złapania następnej jak nie było tak nie ma.
Metoda o której pisze Jasiek - mama czyta dziecku dyktanda (małemu dziecku) - jest bardzo słuszna, i nie chodzi tylko o naukę ortografii, dodawania czy rysowania, ale o całość 'rodzicielskiej myśli wychowawczo-pedagogicznej' podejmowanej w tym konkretnym okresie rozwoju. Skoro mówimy o dzieciach (dzieciństwo według większości psychologów to okres od 2 do 13 roku życia) to argument o ograniczaniu im samodzielności w wyniku przygotowywania do nauki szkolnej możemy sobie chyba darować.
W późniejszych okresach również trzeba pomagać, ale przyjmuje to już stopniowo inną postać, postać bardziej doglądania i jakiegoś szeroko rozumianego motywowania- żeby właśnie nauczyć ich i dać możliwość zadbania o własną odpowiedzialność.

I tą wypowiedzią można podsumować "wypociny" tych którzy pisząc z błędami, próbują wmówić innym, że mają dysleksję.
A tak naprawdę to dyslektyków jest pewnie z ułamek procenta, tylko lenie pójdą do lekarza "załatwić kwit" i... dziecko ma spokój

Teraz odezwę się ja.
Jestem, że tak powiem w dosyć młodym wieku i jak sądze troche lepiej widzę sprawę dyslekcji.
Znam pare osób autentycznie ją mających. Na temat niektórych z nich spokojnie mogę powiedzieć, że matołami nie są. I tu Jasiek się mylisz. Jest grupa osób mających dyslekcję, która jest widoczna na każdym kroku. Jeden z moich kumpli np. z biologi ma 6, ogólnie przech*j (brzycho, będę Cię poprawiał - przepraszam), wiedzę ma z tego zakresu jak na swój wiek zawalistą. Ma dyslekcję - widziałem jak on pisze; same ortografy i ja nie wierzę, że jego rodzice nad nim nie pracują. Pomimo waszego punktu widzenia to nie jest tak, że teraz to tylko komputer itp. Są osoby, którym się po prostu nie chce pojąć podstawowych zasad ortografii - to fakt. Ja, np. też części z nich nie pamiętam - piszę machinalnie i poprawne pisanie stało się już u mnie odruchem. Matoły, lenie itd. są w społeczeństwie. Byli i będą. Niemniej jednak 80% z nich piszących, np. na tym forum to po prostu takie osoby, które mają w dupie język, a co za tym idzie jego gramatykę, ortografię, fleksję, interpunkcję i całą resztę. Po prostu się im nie chcę.
Lecz są tacy, którzy na prawdę na to chorują. Tak, dyslekcja to choroba. Pomimo waszych sprzecznych opinii - to jest choroba, polegająca na pewnym braku w mózgu, być może zaburzeniach hipokampu - tego nie wiem, ale jest to choroba bez dwóch zdań.

To teraz ja:) Jestem w (że tak powiem) wieku "lekko średnim" i uważam, że w latach '80 - kiedy chodziłem do podstawówki, nikt nie słyszał o dysleksji, każdy musiał się nauczyć zasad prawidłowej pisowni. Nie było że: ja nie dam rady się nauczyć. Recepta była prosta: czytać, czytać i zapamiętywać, jeżeli nie to zasady np. ...uje się nie kreskuje - i wszystko jasne. Dlatego argumenty o zaburzeniach hipokampu do mnie nie przemawiają. Może - tak jak pisałem w poprzednim poście "dyslektyków może jest z ułamek procenta..."

To teraz czuję, iż następuje moja kolej (crusader po co to?).
Mówimy o dwóch różnych okresach czasu. Wtedy jak Ty chodziłeś do szkoły, to ludzi leworęcznych przestawiano, aby pisali ręką prawą. Zgadzam się z tym, że każdy powinien zapamiętać zasady ortografii, ale crusader zwróć uwagę na jedno. Ty, odpowiadając na mój post nie zastanawiasz się czy "hipokamp" napisać przez "h" czy "ch". Tak się dzieje ze wszystkimi. Uczysz się zasad ortografii, po to, żeby Ci weszły do głowy na początku, potem masz już pewien automatyzm, dzięki któremu nie zwracasz większej uwagi na formułki. Ten kumpel, o którym wspomniałem powyżej zna je również - zaufaj mi. Lecz dzięki zaburzeniom mózgu zwyczajnie nie może ich zastosować. W latach '80 nie zwracano na to uwagi. Teraz od tego min. jest psycholog, który na podstawie badań orzeka o dyslekcji lub jej braku.

Dysleksja faktycznie występuje w społeczeństwie, tylko od momentu, gdy Internet stał się powszechny trudno odróżnić prawdziwych dyslektyków od tych ... hmm "udawanych", czyli po prostu leni, którym nie chce się nauczyć podstaw ortografii i gramatyki. Zastanawia mnie czy w szkołach są jeszcze dyktanda, bo gdy chodziłam jeszcze do szkoły, to były dość często i tych dyslektyków aż tylu nie było, co w dzisiejszych czasach. Ba, nawet brało się udział w olimpiadach ortograficznych spotykając różnego rodzaju gżegżółki, piegże i inne takie cuda
Ale do tematu... W mojej pracy dość dużo piszę (różnego rodzaju opracowania) i ze zgrozą obserwuję, że "młodsze roczniki" (przynajmniej te osoby, z którymi miałam styczność) nie potrafią pisać, o logicznym układaniu zdań można w ogóle zapomnieć. O skleceniu paru zdań, żeby miało to jakikolwiek sens, często nie ma mowy. Zasada "kopiuj - wklej" tu działa, a co najgorsze, taka osoba nie raczy tego nawet przeczytać, żeby określić, czy ma to tzw. ręce i nogi. To woła o pomstę do nieba. Kiedyś w szkole poza wspomnianymi dyktandami, roiło się od wypracowań, zadań klasowych, tudzież klasówek itp., ale dzięki temu ludzie potrafili złożyć sensownie zdania do kupy. A teraz? Nie mam pojęcia co się dzieje w szkołach, ale do tej pory praktycznie nie spotkałam osoby, kilka lat ode mnie młodszej, która potrafiłaby coś z sensem napisać. Co do poziomu ortografii na forum - u nas jest naprawdę bardzo kulturalnie, jako moderatorzy interweniujemy stosunkowo rzadko, ale na innych forach - to woła o pomstę do nieba - dramat - tragedia. Wszechobecne "ktury", "wogóle", "z kąd", "urzywać", "kożystać" itp. - po prostu dramat. O braku interpunkcji, stylistycznymi pisaniu, czy braku polskich liter nie wspominając. Z czego to wszystko wynika? Już o tym pisaliście: brak oczytania, braki w słownictwie, brak chęci do uczenia się podstaw ortografii, gramatyki i wszechobecny Internet, który przedstawia gotowe rozwiązania. Gdy chodziłam do szkoły Internetu nie było, a wypracowania trzeba było samemu stworzyć, teraz ściągają gotowce z sieci i wszystko w porządku. Do czego to zmierza...?

Jak to do czego? Do zubożenia intelektualnego społeczeństwa
Teraz modne są w sieci "nowe" słowa: bosche, jush itp.