Jedynym zawodnikiem, ktory mi ewidentnie nie wypalil w skladzie byl Michal Piosicki. Na szczescie wielu innych trenerow postawilo na jeszcze slabszego Wojdylo. Z kolei jako jeden z nielicznych mialem na rezerwie Rolnickiego, ktory jezdzil dobrze niemal we wszystkich spotkaniach. Stad tez dosc szybko wypracowalem sobie przewage nad pozostalymi trenerami, ktorzy czekali na Wiktora Lamparta, a ktory pol sezonu nie mogl startowac. Drugim niezwykle waznym transferem byl Norbert Kosciuch. Solidny 1 ligowiec okazal sie w tym sezonie absolutna gwiazda rozgrywek. Wstepnie planowalem zatrudnic Michala Szczepaniaka, ale bardzo szybko zmienilem go na Kosciucha, gdy odniosl kontuzje w sparingu przed sezonem. Przyznaje, ze po glowie chodzil mi tez Mateusz Szczepaniak, ale mialem watpliwosci, czy Wanda dojedzie caly sezon z powodu problemow finansowych.
Pozostali zawodnicy pojawiali sie generalnie w innych skladach. Byc moze troche mniej trenerow postawilo na Hansa Andersena, stad bylem jednym z nielicznych, ktory go mial. Mocnym rezerwowym byl Bogdanow, punkty regularnie przywozili Lampart i Bjerre. Nieco slabiej jezdzil Miskowiak, ale ogolnie nie bylo tragedii, bo Bogdanow wskakiwal do skladu przy jego slabszych wystepach.
Wsrod rywali, oprocz wspomnianego juz Wojdylo i pauzujacego Lamparta, uwage zwraca przecietny i chyba przeceniany Loktajew. Po znakomitym poczatku sezonu w dalszej jego czesci slabl Gapinski. Kilku trenerom zaszkodzila bardzo kontuzja Jamroga, bylo tez paru, ktorzy potracili punkty z powodu kontuzji Hougaarda.
1 liga trenerow to czwarty typ rozgrywek, ktory wygralem w lidze trenerow. Wczesniej wygrywalem w Szwecji, Wielkiej Brytanii i polskiej ekstralipie. Do kompletu brakuje mi tylko nowo utworzonej ligi dunskiej.
|
Frater wkrotce poda oficjalne wyniki, wiec wtedy podsumuje.
.
